Το
ελαιουργειο

Ο ελαιόκαρπος, σε διάστημα 3-4 ωρών από την συλλογή του, έρχεται με πλαστικά παλετοκιβώτια στον χώρο του ελαιουργείου. Σε περίπου 2 ακόμα ωρες, μπαίνει στην γραμμή παραγωγής.

Αρχικά, μεταφέρεται ο ελαιόκαρπος με ταινιόδρομο σε διπλό αποφυλλωτήριο όπου απομακρύνεται το 100% των φύλλων και το μεγαλύτερο μερος των μικρών κλαδιών και άλλων ξένων σωμάτων.

Στη συνέχεια, μπαίνει στο χώρο του πλυντηρίου, όπου έχει εφαρμοστεί ένα καινοτόμο σύστημα πλύσης του ελαιόκαρπου, που συνδυάζει πλύση σε συνεχή ανανεωμένη ροή νερού και πλύση με τέσσερις σειρές μπεκ καθαρού νερού, για την απομάκρυνση πετρών και χώματος. Το νερό απολυμαίνεται σε δεξαμενή με χρήση ασκορβικού οξέως (αναλογία 0,004%).

Στο τέλος της πλύσης υπάρχει διάταξη ανεμιστήρα με χρήση air knife για απομάκρυνση των υδατοσταγονιδίων που υπάρχουν στον καθαρό πλέον ελαιόκαρπο.

Ακολουθεί ταινιόδρομος 3 μέτρων μήκους όπου αφαιρούνται χειροκίνητα, ( απασχόληση 2 ατόμων ) ό,τι τυχόν έχει ξεφύγει από την προηγούμενη διαδικασία ( συνήθως μικρα ξύλα ελιάς – σαλιγκάρια κ.α.) αλλά και ελαττωματικοί ελαιόκαρποι.

Στη συνέχεια, η παραγωγή ζυγίζεται σε ηλεκτρονικό ζυγό και μεταφέρεται και πάλι με ταινιόδρομο στο μηχάνημα Σπαστήρα – Ακουκουτσωτή. Με σχετική ρύθμιση, αποφασίζεται, κατά περίπτωση, η αναλογία της ελιάς που θα της αφαιρεθεί το κουκούτσι.

Η πάστα ελιάς που προκύπτει, οδηγείται στους δύο μαλακτήρες, με τη χρήση μονοπόμπας και inox σωλήνων. Το κουκούτσι απομακρύνεται, με διχτυωτά σακιά σε ειδικό στεγασμένο χώρο εκτός ελαιουργείου, με σκοπό την απομάκρυνση της υγρασίας που έχει, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θέρμανση, σε ειδικά διαμορφωμένο λέβητα καλοριφέρ.

Οι μαλακτήρες, χωρητικότητας 300 κιλών έκαστος ( όπως και ο σπαστήρας- Ακουκουτσωτής και οι σωληνώσεις που τον συνδέουν με τους μαλακτήρες) έχουν διπλά τοιχώματα, όπου κατά περίπτωση κυκλοφορεί κρύο ή ζεστό νερό. Η εναλλαγή της θερμοκρασίας του νερού, ρυθμίζεται αυτόματα από αντλία θερμότητας και πλήρως αυτοματοποιημένο σύστημα, με οθόνη επαφής. (Ολόκληρος ο μηχανισμός παραγωγής και ρύθμισης της θερμοκρασίας της ελαιοζύμης, έχει ενταχθεί σε επιδοτούμενο πρόγραμμα με ονομασία ELIADA, σε συνεργασία με το ΜΑΙΧ, με στόχο την βελτίωση των χαρακτηριστικών των διαφορετικών ποικιλιών ελιάς μέσω DNA). Σκοπός ολόκληρης της διαδικασίας είναι η επίτευξη σταθερής θερμοκρασίας (μικρότερης των 26οC) στην ελαιοζύμη, ανεξάρτητα των εξωτερικών θερμοκρασιών, ώστε να αποφευχθεί η οξείδωση και ποιοτική υποβάθμιση του παραγόμενου ελαιολάδου.

Έπειτα από 40’-45’ μάλαξης της ελαιοζύμης ( χρόνος που απαιτείται για να γεμίσει ο κάθε μαλακτήρας), με τη βοήθεια μονόπομπας και inox σωλήνων,ωθείται η ελαιοζύμη στο Ντεκάντερ. Εκεί, μέσω φυγοκέντρισης, απομακρύνεται η λάσπη και το νερό που περιέχονται στον ελαιόκαρπο. Επίσης, το παραγόμενο ελαιόλαδο, πάλι με τη χρήση μικρής μονόπομπας και inox σωλήνων, πηγαίνει στον διαχωριστήρα (παρόμοιο φυγοκεντρικό μηχάνημα που όμως απομακρύνει όποια ελάχιστη ποσότητα ξενων υλών υπάρχει, με τη χρήση καθαρού νερού (20lt/h)το οποίο έχει απολυμανθεί με τη χρηση UV).

Μετά την οργανοληπτική και χημική αξιολόγηση της κάθε παρτίδας ελαιολάδου που παράγεται, ( συνήθως 50-80 χλγ) ζυγίζεται και αυτόματα αποφασίζεται σε ποια από τις 8 δεξαμενές χωρητικότητας 2-7 τν θα αποθηκευτεί, με ηλεκτροβάνες.

Ανάλογα με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της κάθε παρτίδας ελαιόλαδου, αποφασίζεται το άμεσο φιλτράρισμά της ή ανάλογα η αποθήκευσή της.Μετά από περίπου 20 μέρες, μεταγγίζεται σε καθαρή δεξαμενή .